Time flies, ook als je het niet leuk hebt, zullen we maar zeggen…
Tsjonge, wat een jaar hebben we achter de rug. En wat hebben we voor de boeg? We kunnen inmiddels met enige zekerheid zeggen dat we dichter bij het einde van deze crisis zitten dan bij het begin. Althans als het gaat over het weer op stoom komen van het echte leven straks, want de gevolgen van afgelopen jaar zullen nog heel lang nadreunen. Niet alleen in horecaland, maar de gehele economie zal op middellange termijn wat gaan merken van deze crisis, lijkt me toch. Ik hoop uiteraard van niet. Ons land bleek er goed voor te staan toen we de crisis ingingen. Ook lijkt het erop dat we als land redelijk snel gaan herstellen van deze crisis als we de wijze heren uit Den Haag mogen geloven (en ik ben geneigd dat te doen hoor), maar wat hebben we dan echt geleerd uit deze tijd, is de vraag.
Het beloofde ‘samen’ is voor ondernemers nooit echt samen geweest. In the end moesten we de financiële pijn grotendeels zelf dragen, hingen we aan een lekke zuurstofslang en kwam er afgelopen week (na 12 maanden!!) pas het signaal dat de gemeente bijvoorbeeld iets ging doen aan compensatie in haar huurpanden. Daarnaast werden tijdens de tijdelijke heropening in de zomer de opgelegde handhavingsmaatregelen onevenredig zwaar neergelegd bij de horecaondernemers in plaats van bij het individuele gedrag. De horeca kreeg op dat vlak recent nog een behoorlijke schop na: zowel tijdens de sneeuw als tijdens het eerste lenteweekend in februari zaten de parken en openbare bankjes in het centrum overvol en leken de handhavers massaal een snipperdag te hebben. Hoezo samen?
Ondertussen wordt er hard gewerkt aan het heropenen van het land, de stad en onze branche. Ik maak mij wederom zorgen over het feit of we dat echt samen gaan doen of dat de druk op horecaondernemers en hun medewerkers weer tot het uiterste wordt opgevoerd. Wat mij betreft gaan we het samen doen en maken we onze mooie branche deel van de oplossing in plaats van het probleem. Dat betekent dus dat we de komende maanden iedereen binnen de grenzen van alle redelijkheid de mogelijkheid gaan geven om weer wat geld te verdienen en zich sociaal te kunnen bewegen.
De sociaal-maatschappelijke pijn is – zoals bekend – inmiddels namelijk mega. Een goed herstelplan is belangrijk, financieel uiteraard, maar ook mentaal is het belangrijk voor ondernemers dat we het nu echt samen gaan doen. De lokale afdeling van KHN heeft achter de schermen een geweldig plan klaarliggen en daar de afgelopen maanden een stevige lobby voor gevoerd. Het is nu zaak dat de overheden daarnaar gaan handelen. Kunnen ondernemen op basis van vertrouwen in de overheden. Dat we allemaal verantwoordelijk zijn voor ons eigen gedrag, in de supermarkt, de kledingwinkel, het stadspark en dus ook bij de horeca. Dat we met plezier toe gaan werken naar de laatste vaccinatie voor het land weer helemaal open kan. In de tussentijd vieren we dat die dag steeds dichterbij komt. Ik heb me daar toch een partij zin in, zeg!
Robèr Willemsen
21 november 1971 te Rotterdam
Loopbaan: Vijftien jaar diverse banen bij Heineken Nederland, in 2012 overgestapt naar het ondernemerschap. Eigenaar van Melief Bender, Proeflokaal de Pui, Muller&Co en partner in festival OpperDePop. Van 2012 tot 2016 voorzitter Koninklijke Horeca Nederland afdeling Rotterdam, sinds 2016 landelijk voorzitter.
Typisch Robèr: Een betrokken en gedreven levensgenieter, altijd in voor nieuwe uitdagingen.
Beeld: Antim
