“Een stad zonder horeca is niet compleet. Als je gaat winkelen, wil je ergens een kop koffie kunnen doen. Je dag is niet af als dat niet kan. Het is een gemis.
De magie van horeca laat zich lastig onder woorden brengen. Het is creativiteit, mooie dingen maken samen, het is verbinding. Iedereen tevreden de deur uit, dat is onze dagelijkse missie. Dat geldt voor onze gasten maar dat geldt zeker ook voor ons personeel. Ik wil dat zij ook blij zijn na hun shift.
Het ergste van de crisis vind ik dat ik van een paar goede mensen afscheid heb moeten nemen. Van hen liep het contract af. Je doet dat uiteraard in goed overleg, met de belofte dat ze na lockdown weer welkom zijn, maar de tranen stonden desondanks in mijn ogen. Mensen denken dat je tijd overhoudt omdat de restaurants dicht zijn. Ik heb het drukker dan ooit. Met lobbyen, met dingen voor elkaar boksen, het continu inspelen op de aanpassingen. Richting elke persconferentie liggen er twee nieuwe scenario’s gereed: wat te doen bij een nog langere sluiting en wat te doen als we open mogen? We bundelen in Rotterdam gedurende de lockdown de krachten. Oliva is dicht, de take-away doen we vanuit Gusto. We zijn daar heel actief in. We verzinnen steeds wat nieuws. Drie maanden dezelfde kaart, dat worden mensen beu. Je moet origineel zijn. De take-away loopt bij ons best goed, maar het is alles bij elkaar nog geen 10 procent van de normale omzet. Je hebt wat liquide middelen in huis, je bent bezig met elkaar maar je kunt er niet van rondkomen. Of we het gaan overleven? Zolang we niet weten waar we aan toe zijn, durf ik daar geen antwoord op te geven.”
Alex Verburg
Beeld: Sylvia Kuiper
