De goedlachse verpleegkundige Elizabeth Lopez (41) stal met haar kleurrijke taarten de show bij Heel Holland Bakt. De winnares van de kijkcijferhit van Omroep Max kan sindsdien de bestellingen niet meer bijbenen. Aan haar nieuwe status als BN’er moet ze nog wennen. Dat ze door dit tv-programma een stuk zelfverzekerder is geworden, dat beschouwt ze zelf als haar grootste winst.
Ze kan niet meer ongezien over straat. Ze wordt overal herkend. Patiënten beginnen gelijk te glimmen als Elizabeth Lopez de afdeling endoscopie oploopt van het Spijkenisse Medisch Centrum. “Zo onwerkelijk,” zegt de achtste winnares van Heel Holland Bakt, een veelbekeken competitie voor thuisbakkers op Omroep Max. Ze stal met haar kleurrijke taarten de show, ze stal met haar gulle lach de harten van de tv-kijkers.
Elizabeth Lopez is tartelettes aan het bakken van fonceerdeeg die ze vult met een marmelade van appel (elstar) gebrand met whisky, basterdsuiker en kaneel als de fotograaf aanbelt. De appels kookt ze niet helemaal gaar zodat ze krokant blijven en hun zuren niet volledig verliezen. Voor de topping heeft ze een meringue van vanille gemaakt. Ze klopt nog wat slagroom en bestrooit de tartelettes met granaatappelpitjes. De fotograaf kan zich met moeite beheersen. Het liefst zet hij direct zijn tanden in deze aanlokkelijke mini-taart.
Voordat de tartelettes op beeld zijn vastgelegd, is Elizabeth alweer bezig met haar volgende creatie: een paasei die ze wil vullen met gezouten dulce de leche. Deze karamelpasta maakt ze – uiteraard – zelf op basis van dikke melk, slagroom, roomboter en zeezout. Met dikke melk doelt ze op gecondenseerde melk. “Gecondenseerde melk kan ik ook zelf maken, maar dat duurt zolang dat ik deze heb ik gekocht. Ik gebruik vaak gecondenseerde melk omdat die vanwege de toegevoegde suiker heel lang houdbaar is.”
Op de calorieën let ze niet bij het bakken, op allergenen evenmin. “Ik werk altijd met roomboter, de duurste roomboter die ik bij Albert Heijn kan vinden. Als hobbybakker heb ik geen toegang tot de groothandel. Slagroom met slechts een vetgehalte van 5 procent, ik laat die links liggen. Wie een dieet volgt, is bij mij aan het verkeerde adres. Ik ben zelf lactose intolerant. Ik word serieus ziek van melk en slagroom. Hoofdpijn, buikpijn, misselijk. Soms, heel soms vind ik mezelf weleens zielig. Dan zie ik mensen zo genieten van mijn taart en ik moet ‘m laten staan. Ik kies er desondanks bewust voor om geen plantaardige boter te gebruiken. De smaak wint het van de allergie. De bolo di cashupete, Arubaanse cashewnotentaart, is de enige taart die ik echt niet kan weerstaan. Die taart maak je met gecondenseerde melk. Ik weet dat ik ervoor moet boeten, zelfs bij een heel klein stukje, maar de bolo di cashupete, nee, die kan ik niet aan mijn neus voorbij laten gaan.”
Dat ze het zonder te proeven heeft geschopt tot bakkampioen van Nederland maakt haar titel extra bijzonder. “Ik bak op gevoel. Ik houd de structuur in de gaten, en ik ruik voortdurend tijdens het bakken.”
WORTELTAART
Haar wieg stond 41 jaar geleden op de Dominicaanse Republiek. Amper uit de luiers vertrok ze met haar moeder en zus naar Aruba. “Aruba is het eiland waar ik groot ben geworden. Ik voel me meer verbonden met Aruba dan met de Dominicaanse Republiek. Op zondag gingen we in de ochtend altijd naar het strand bij Mangel Hato. Op de weg terug aten we een softijsje of een zoet broodje bij pasteleria Estrella in Santa Cruz. Naar dat moment keek ik de hele week uit.”
Elizabeths moeder was, ze is inmiddels gepensioneerd, een professionele kok. “Ze werkte veelal in de keuken van grote hotelketens. Ze heeft ook een tijdje een eigen restaurant gehad in Seroe Blanco, een restaurant gespecialiseerd in lokale gerechten.” Keshi yena? Pastechi? “Oh ja, pastechi, mmmm.” Ze droomt even weg. “Mijn moeder kon zulke lekkere pastechi maken. Mijn moeder had echter geen affiniteit met patisserie. Ze was meer van hartig. Zoete aardappeltaart, die maakte ze weleens en die was ook verrukkelijk.”
Haar moeder heeft haar vooral de basis bijgebracht. De snijtechnieken, de cuisson, het op smaak brengen van gerechten, de juiste dosering. Het bakken heeft ze geleerd door over de schouders mee te kijken van haar ex-schoonmoeder, een Arubaanse dame. “De keuken was haar domein. Delegeren was niet haar sterkste kant. Ik mocht haar heel af en toe helpen bij het decoreren. Het bakwerk mocht niemand van haar overnemen.”
Op haar 25ste verruilde ze Aruba voor Nederland. Haar nieuwe liefde, haar huidige man, ging er studeren – hij is 6 jaar jonger dan Elizabeth – en zij volgde hem met haar twee kinderen uit haar eerste huwelijk. “Oma was niet meer in de buurt en de kinderen wilden taart. Ik wist ongeveer, door het afkijken, hoe ik een worteltaart moest maken maar ik wist de hoeveelheden niet. Ik heb veel moeite moeten doen voor het recept. Mijn ex-schoonmoeder gaf het liever niet prijs. Arubanen doen graag een beetje geheimzinnig.”
BRIOCHE FEUILLETÉE
Ze woont met manlief en vierkoppige kroost – in Nederland werden haar twee jongsten geboren – nog niet zo heel lang in Spijkenisse, maar de weg naar de beste banketbakker weet ze blindelings te vinden: Mister Smeets. “Ik ben na de verhuizing meteen op zoek gegaan naar een goede banketbakker.” Wat de verschillen zijn tussen Arubaans en Nederlands gebak? “Het gebak op Aruba is rijkelijk gevuld, het is vaak ook compacter. De smaak is intenser maar de smaak is ook eenzijdiger. Op Aruba houden ze het vaak bij één smaak. Een chocoladetaart is een chocoladetaart. In Nederland is het een chocoladetaart met kersen, frambozen en/of aardbeien. Het gebak in Nederland is doorgaans luchtiger.”
Haar baktalent bleef in Nederland niet onopgemerkt. “Ik werd door familie, vrienden en de kerk waar ik lid van ben steeds vaker gevraagd een taart te bakken. Vaak gaf ik de taarten weg, een enkele keer bracht ik de ingrediënten in rekening. Ik had geen opleiding tot banketbakker genoten. Ik was maar een amateur. Het zou niet in mezelf zijn opgekomen om me op te geven voor Heel Holland Bakt. Mijn collega’s in het ziekenhuis hebben mij aangemeld. Ik weet niet eens hoe het aanmeldingsformulier eruit ziet.”
‘Ik ben na de verhuizing meteen op zoek gegaan naar een goedebanketbakker’
Ze houdt heel even een adempauze om een blik in de oven te werpen voor de verjaardagstaart voor haar beste vriendin: biscuit op basis van bloem, maizena, eieren, vanille en citroenrasp die ze later opvult met huisgemaakte lemon curd. “Sinds Heel Holland Bakt krijg ik zoveel bestellingen dat ik voortdurend nee moet verkopen. Ik heb een gezin, ik werk drie dagen per week als verpleegkundige. Ik kan al die bestellingen niet bijbenen. Voor mijn hartsvriendin maak ik uiteraard een uitzondering.”
Door Heel Holland Bakt is deze dushi een stuk zelfverzekerder geworden. “Ik weet nu dat ik heel snel ben in de keuken, dat ik goed kan improviseren. Daarvoor dacht ik altijd als iemand mij een compliment gaf: ja, het zal wel. Ik weet nu van mezelf dat ik kan bakken. Ik had dit avontuur om meerdere redenen voor geen goud willen missen. Stond ik daar ineens naast André van Duin, dé André van Duin. Zo’n geweldige man. Ik vond het eer om met hem te mogen samenwerken. Alles wat hij zegt, is bijzonder. Tijdens een uitzending kregen we de opdracht een brioche feuilletée te maken, bladerdeeg van briochedeeg. Ik zat even in een dip omdat ik niet wist hoe ik die knoop moest leggen. André kwam naast mij staan. ‘Vlecht het bladerdeeg zoals je je haar vlecht’, tipte hij. Mijn haar is echter niet gevlochten. Mijn haar is getwist. Vlechten doe je met drie strengen, een twist braid is een vlecht waarbij je twee strengen om elkaar heen draait. Door de zenuwen had ik niet door wat hij precies zei. Maar hij had gelijk. Ik moest het bladerdeeg twisten. En warempel, het lukte.”
Beeld: Rick Arnold
