SMAAKmag. laat bekende lekkerbekken aan het woord in hun favoriete restaurant. Dj Paul Elstak (55), het boegbeeld van de hardcore in Nederland, is fan van het ‘puntzakje’ van Aqua Asia in Rotterdam, de pikante nasi van De Beren in Oud-Beijerland en vegetarische pizza’s. “Je hebt geen vis of vlees nodig om in shape te blijven.”
Dat hij hard gaat achter de draaitafel, dat zal niemand in Nederland onopgemerkt zijn gebleven. Dat hij hard gaat achter het stuur, dat wisten wij in elk geval nog niet. Dj Paul Elstak is een racemonster. Binnen vijftien minuten na onze lunch bij Aqua Asia op Wilhelminapier in Rotterdam zit hij alweer te chillen bij De Beren op het Marktplein in Oud-Beijerland, de ‘hoofdstad’ van de Hoeksche Waard. Over het aantal bekeuringen lijkt hij zich geen zorgen te maken. “Ik heb niet absurd hard gereden. Ik weet de snelste weg, ik weet waar de afsluitingen en omleidingen zijn en die vermijd ik. Ik woon hier vlakbij. Ik woon officieel in Mijnsheerenland maar daar waar ik woon, is Oud-Beijerland dichter bij dan Mijnsheerenland.” Google Maps kan nog wat leren van Paul Elstak.
Er is een dame in Maassluis, Barbara Wapenaar, die tijdens de lockdown langs alle 42 nationale Berenrestaurants is gefietst. Zij zou ons vermoeden moeten kunnen bevestigen, het vermoeden dat de oude Bertus Beer op één van de mooiste Berenplekken van Nederland huist. Patricia Assefa, die het populaire familierestaurant met haar echtgenoot Yonas runt, showt een vooroorlogse foto van hotel De Oude Hoorn waarlangs ‘het moordenaartje’ reed. De ex-stoomtram heeft zijn bijnaam vast niet te danken aan veilige overgangen. Voorbij de kiosk, bij Gebo aan de Oostdijk, moet je volgens Paul Elstak zijn voor heerlijk ijs. “Ik heb welgeteld één verslaving: chocolade, en dan vooral die met gezouten karamel van Tony’s Chocolonely. Melkchocolade met karamel en zeezout hebben ze bij Gebo in ijs gevangen. Ik ben helemaal niet van taarten en desserts, ik sla die steevast over, maar een ijsbolletje Tony’s of een bolletje met ijs gemaakt van Nutella, dat kan ik niet altijd weerstaan.” Gaat Nutella in huize Elstak ook weleens op het brood? “Doordeweeks ontbijt ik met havermout met blauwe bessen en aardbeien. In het weekend eten we broodjes belegd met ei, en soms met Nutella.”
‘Ik heb welgeteld één verslaving: chocolade, en dan vooral die met gezouten karamel van Tony’s Chocolonely’
Paul Elstak is geen uitbundige eter. En dat is hem aan te zien. Hij doet fysiek nauwelijks onder voor leeftijdgenoot Mike Tyson. “Ik train nog altijd een paar keer per week. Je moet toch een beetje in shape blijven voor je publiek. Ik wil niet als een zoutzak op het podium staan.” Trends volgt hij nauwgezet. Zijn Yeezy’s verraden zijn modegevoel. Voor deze antracietkleurige sneakers met witte schuimrubberen zolen van Adidas heeft hij online in een behoorlijke wachtrij gestaan. Hij had geluk, de meesten vangen bot, zeker zij met een gangbare schoenmaat. Yeezy is zo gewild, niet in de laatste plaats omdat het merk uit de koker komt van Kanye West, dat er op internet een lucratieve (ruil)handel is ontstaan.
Sinds Kristel in zijn leven is, heeft hij vis en vlees afgezworen. Bij De Beren bestelt hij meestal pittige vegakip, ‘nee, geen verkapte tofu’, of vleesloze kipsaté. Beide gerechten worden gemaakt van NoChicken Chunks van De Vegetarische Slager. Voor de kip geldt dat deze in alle Berenrestaurants en bij alle Bezorgberen waarvan Nederland er 36 telt volgens vast recept wordt bereid. Speciaal voor Paul maakt Yonas Assefa, een Ethiopiër van origine, bij de kip een pikante nasi met gesnipperde rode ui, gebakken ei, knoflook, kerriepoeder, beetje sambal en zoete ketjap. De rijst heeft hij gekookt in een groentebouillon. We zouden vaker in de Yeezy-schoenen van Paul willen staan. Wat een voorrecht! Wij redden het niet in een kwartier maar we hebben voor Yonas’ nasi het driedubbele van Pauls reistijd over.
KRUIDNAGEL
Paul Elstak houdt van pittig, tot bepaalde hoogte. Het moet niet té spicy worden. Fan van de Surinaamse keuken, de keuken van zijn opa, is hij niet. Van de Indonesische keuken, die van zijn vader, evenmin. “Ik vind Indonesische gerechten ietwat rommelig. Heb je ineens een kruidnagel in je mond, ronduit smerig. Mijn opa en oma, die van mijn vaders kant, hebben een tijdlang een Indonesisch restaurant geleid in Zuid-Spanje, in een dorpje vlakbij Marbella. Ik kan even niet op de naam van dat dorpje komen. Marbella was nog geen jetset zoals het nu is, Marbella was destijds upcoming. Er kwamen geregeld BN’ers in het restaurant van mijn grootouders over de vloer, bijvoorbeeld Rudi Carrell. Rond mijn vijfde hebben we er een jaar gewoond. De kleuterschool heb ik in Marbella doorlopen. Zo snel ik Spaans sprak, zo snel ben ik het ook weer verleerd.”
Pauls moeder is van Duitse afkomst. “Wij aten thuis vaak karbonaatjes. Het was bij mijn ouders geen vetpot. Voor biefstuk was geen geld. Mijn vader was gitarist in een Indo-rockband. Met die band toerde hij door Duitsland. Daar heeft hij mijn moeder leren kennen.”
Deze liefdesgeschiedenis herhaalde zich zo’n twaalf jaar geleden. Paul Elstak heeft zijn huidige vrouw min of meer op dezelfde manier ontmoet. “Ik draaide op een kickboksgala, tussen de rondes door, in, geloof ik, Outland, die voormalige discotheek langs de A20 bij Rotterdam-Alexanderpolder. Ze kwam een praatje maken bij de dj-booth. Ze trok gelijk mijn aandacht. Via Hyves, dat had je destijds nog, zijn we contact blijven houden. Kristels moeder is ook Duits. We waren in het begin terughoudend, we hadden op dat moment allebei nog een relatie. Pas nadat die aan weerszijden strandde, zijn we serieus gaan daten. Sindsdien zijn we onafscheidelijk.”
Op 16 juni 2016 gaven ze elkaar het jawoord op een jacht, varend over de Rotterdamse wateren. “We hadden geen huwelijksdiner, althans geen diner aan tafel. We wilden geen onderscheid maken tussen onze gasten. De een wel bij de ceremonie en het diner en de ander alleen op het feest, zo’n verdeling vertikten wij. Op de boot gingen ze rond met luxe hapjes, in cocktailglaasjes geserveerd. Kristel zal vast nog weten wat die hapjes inhielden, ik vergeet dat soort dingen. Alles was in elk geval vegetarisch.”
Op zijn eigen bruiloft heeft hij een paar minuten gedraaid. “Even kort voor de fun, geen volledige set van anderhalf uur. Op je eigen feest wil je geen dj zijn. We hebben de muziek overgelaten aan jongens als Leroy Styles.”
Een volgende release laat niet heel lang meer op zich wachten. Paul Elstak is de studio ingedoken met de Duitse rapper Finch, voorheen Finch Asozial. “Ik kwam hem ooit tegen op een feest in Duitsland. Hij was fan van mijn muziek. Het idee om op termijn iets samen uit te brengen was snel geboren, die tijd is nu rijp. Dat nummer gaat richting de stijl van New Kids Turbo. In Duitsland heb ik een behoorlijke achterban. Duitsland kent een grote hardcorescene. Landen als Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland, België, Frankrijk, Schotland, Australië, daar heb ik vaak gedraaid. In Zuid-Afrika bijvoorbeeld weer helemaal niet.” En op Curaçao, waar hij geregeld vakantie viert? “Daar heb ik weleens wat van me mogen laten horen.” Op Fuikdag? “Ik heb Fuikdag nog nooit bezocht. Chase, ons zoontje, is pas 8. Met zoveel dronken mensen op één open boot vind ik Fuikdag voor hem te gevaarlijk. Bij Madero Ocean Club aan Mambo Beach ben ik een keer geboekt.”
Hardcore is in die landen nog altijd onverminderd populair, bemerkt hij. Paul Elstak wacht drukke tijden zodra alle coronamaatregelen zijn opgeheven, want veel lopende aanvragen. De afgelopen periode heeft hij benut om een start te maken met zijn biografie die hij door een journalist laat optekenen. “Of ik met de billen bloot ga? Ik heb de regie in eigen hand. Ik durf me wel kwetsbaar op te stellen. Mijn carrière heeft mij veel gebracht, maar ook veel gekost.”
GRAATMAGER
De kip met de nasi krijgt de dj van Yonas mee in een box. De lunch in zijn andere favoriete restaurant, Aqua Asia, was iets teveel van het goede. Er past niet meer bij in zijn buik. “Ik bestel de kip soms met nasi, soms met friet. De Beren heeft van die lekkere dikke friet. Ik kom vooral graag bij deze Beren vanwege Yonas en Patricia. Ze zijn heel sympathiek. Het liefst eet ik sushi of pizza. En kip van het spit. Kip van het spit is het enige vlees dat ik mis, vanwege die krokante huid. Je hebt goede vleesvervangers tegenwoordig, het zijn vaak de kruiden die een gerecht maken, maar kip van het spit hebben ze nog niet in vegavorm kunnen nabootsen. Voordat ik Kristel kende, at ik volop vlees. Zij heeft mij bewust gemaakt van de problemen waarmee we de wereld opzadelen door vlees te eten. De vleesindustrie is een van de grootste vervuilers. Ik ben met haar gaan meedoen. Na een tijdje bedacht ik me dat ik wellicht eiwitten nodig had voor mijn trainingen. Ik ben om die reden weer kip gaan eten. Totdat ik op Netflix de documentaire The Game Changers zag, toen was ik definitief om. Het dierenwelzijn is mij meer waard dan een stuk vlees op mijn bord. Wat blijkt? Als sporter heb je helemaal geen vlees of vis nodig. Het zat tussen mijn oren. Mijn lichaam nu is hetzelfde als dat in de tijd dat ik nog een carnivoor was – al ben ik nooit dol geweest op varkensvlees, ik was meer van het magere vlees. Ik eet nog altijd kaas, eieren en boter, ik krijg op die manier nog wat aan dierlijke eiwitten binnen zonder dat daar dieren voor moeten sterven. Ik kan het nog een soort van verdragen als iemand in mijn bijzijn vlees eet. Mijn vrouw gaat ergens anders zitten. Spareribs ziet zij als varkenslijken, en gelijk heeft ze. Kreeften worden levend in een pan met kokend water gegooid, onbegrijpelijk.” Chase heeft nog nooit vlees gegeten in zijn leven. “We hebben hem, in jip-en-janneketaal, eerlijk verteld dat vlees afkomstig is van een gedood dier. Hij was gelijk overtuigd.”
Zijn oudste dochter slaat vlees en vis vaak over, maar ze is geen volbloed vegetariër. Zijn jongste dochter is een alleseter. “Eergisteren kwam ze met haar vriend bij me eten. Op zo’n avond eten ze wat de pot schaft, in dit geval een vegetarische pasta, maar als ze zelf kookt, dan kleurt haar eten minder groen. Laatst ben ik met de meiden gaan lunchen bij Vegan Junkfood Bar in Rotterdam, als verlaat vaderdagcadeau. Ik voelde me te bezwaard om hen te laten trakteren op Aqua Asia. Ik verkies dit restaurant boven de Vegan Junkfood Bar – hoewel een tof adres voor een snelle hap – maar Aqua Asia is aan de prijs. Die rekening wil ik mijn dochters niet aandoen.”
ORZO
Onlangs kondigde Paul Elstak op social media met Binkie een gezinsuitbreiding aan. “Binkie is op straat gevonden op Curaçao, graatmager, en door het asiel in Nederland opgevangen.” Eerder adopteerden hij en Kristel al de zwerfhonden Sheila en Mei Mei, eveneens aangetroffen op de Antillen. “Alleen Gio, onze oudste hond, is vanaf zijn geboorte bij ons.” Honden hebben altijd een rol in zijn leven gespeeld. “In Den Haag hadden we een witte bulterriër. Het was een heel bijzondere hond. Iedereen dacht dat het een varkentje was.” Den Haag is de stad waar zijn wieg stond, maar ‘ik voel meer Rotterdammer’. “Jij bent niet degene die bepaalt waar je wordt geboren.”
Paul is degene die thuis kookt. “Mijn vrouw houdt niet van koken. Ik heb HelloFresh uitgevonden. Door HelloFresh ontdek ik steeds iets nieuws. Laatst aten we orzo, een gedroogde pasta in rijstvorm. Ik had nooit eerder van orzo gehoord.” Hij bekent van het gemak te zijn. “Privé ben ik tegen het luie aan. Kristel zal dat beamen.”
Pizza bestelt hij meestal bij New York Pizza, want die bezorgt in Mijnsheerenland en die heeft veel keus voor vegetariërs. “Ik houd niet van Dr. Oetker of andere diepvriespizza’s uit de supermarkt. Een pizza moet vers zijn.” Hij heeft nooit overwogen een pizzaoven in zijn tuin te plaatsen. “Ik heb ook nooit overwogen zelf sushi te leren maken. Sushi rollen is een vak apart. Als ik thuis sushi eet, mis ik iets. Je mist de entourage die zo kenmerkend is voor een sushirestaurant. En dan doel ik niet op de all-you-can-eat-formules want daar is de kwaliteit beduidend minder dan bij Aqua Asia.”
‘Ik heb ook nooit overwogen zelf sushi te leren maken. Sushi rollen is een vak apart. Als ik thuis sushi eet, mis ik iets. Je mist de entourage die zo kenmerkend is voor een sushirestaurant’
Eerder op de dag, bij Michael Yam aan de lunchtafel, bleek hij een beoefende stokjeseter. “Als je dat één keer hebt gedaan, dan heb je het in de vingers, toch? Enige lastige met stokjes zijn de losse korrels rijst op het bord.” Voor welgeteld één gerecht stapt hij van zijn geloof af, en dat is voor het ’puntzakje’ van Aqua Asia. Dat puntzakje is een handroll van zeewier, gevuld met een crunchy tempura van garnaal die hij zachtjes doopt in een gember-wasabidip. “Wasabi vind ik echt lekker. Alleen voor het puntzakje maak ik een uitzondering.” De gastheer denkt hem blij te maken met een black tiger uit Nigeria, bestrijkt met miso, gefermenteerde sojabonenpasta. Van deze joekel krijgt hij het benauwd. “Kap ermee ajb.” Achter de stoere dj schuilt een man die oprecht en kritisch is, die inderdaad niets verbloemt. Voor eten zal vast geen hoofdrol zijn weggelegd in zijn biografie. We kijken er desondanks reikhalzend naar uit. Pauls verhaal smaakt naar meer.
Paul Elstak
14 januari 1966.in Den Haag
Loopbaan: Begon in 1987 als huisdj van discotheek Bluetiek-in in Rotterdam. Scoorde in 1991 met Holy Noise zijn eerste top 10-hit met James Brown is still alive. Richtte in 1992 het eerste hardcorelabel van Nederland op. In 1995 en 1996 stond hij wederom bovenaan de hitlijsten met nummers als Rainbow in the Sky, Love U More en The Promised Land. In 2010 produceerde hij voor de titelsong van de film New Kids Turbo. Liet een paar jaar terug samen met Jebroer & Dr Phunk opnieuw stevig van zich horen met hits als Kind van de Duivel en Engeltje.
Privé: Getrouwd met Kristel van den Hooven. Heeft 2 dochters (31 en 25 jaar) uit een vorige relatie en een zoontje (8 jaar) samen met Kristel. Woont in Mijnsheerenland.
Typisch: ‘Vergeet niet in het heden te leven. Geniet van wat je hebt’
Beeld: Rick Arnold
