“Wat moeten we er nog over zeggen? Er is inmiddels genoeg gezegd. We zullen deze ellende overleven, maar we zijn behoorlijk uitgekleed. De reserves die we de afgelopen jaren hebben opgebouwd zijn weg.
Het kan altijd nog erger. We spraken vanmiddag de eigenaar van een verhuurbedrijf in cateringmaterialen. Zijn hele pensioen is verdampt. Wat een hard gelag is dat. Wij zijn wat jonger dan die man van het verhuurbedrijf: 42 (Fabian) en 43 (Floris). Wij werkten er een beetje naar toe, en op die koers lagen we ook, dat rond onze vijftigste ons pensioen was veiliggesteld. Horeca is een mega intensief beroep. Je weet nooit hoelang je het fysiek volhoudt. Door de coronacrisis gaat dat wat langer duren. We zullen een flink aantal jaartjes moeten doorwerken.Wij verwachten dat de versoepelingen pas ergens in maart ingaan. Als de besmettingen voldoende afnemen zal het vaccin de volgende reden zijn dat we nog niet open mogen of dat we slechts 30 personen per avond mogen ontvangen. Voorlopig houdt Den Haag nog een slag om de arm.
De take-away en de Thuis uit Eten-boxen zijn slechts een druppel op een gloeiende plaat. Zelfs de bakker om de hoek doet nu aan maaltijdbezorging. Er is te veel keus. Afgelopen week hadden we een actie: 2 sushirollen voor de prijs van 1. Die actie liep als een speer. Maar dit soort acties wil je liever niet. Je doet het maar om een beetje bezig te zijn met z’n allen. Horeca blijft daarentegen een mooi beroep. Het is ook een dankbaar beroep. Als het je is gelukt die lach op het gezicht van de gast te toveren, kan je dag niet meer stuk.”
Fabian Loveriks en Floris van der Sluis
Beeld: Sylvia Kuiper
